ایمپلنت دیجیتال که تحت عنوان استفاده از یک قالب جراحی دیجیتال تعریف می شود ، موقعیت مجازی ایمپلنت را مستقیما با استفاده از داده های توموگرافیک کامپیوتری نشان می دهد و در نتیجه موقعیت ایمپلنت قبل از جراحی قابل طرح ریزی دقیق است. پیشرفت های تکنولوژی دستاورد درمان کاشت دندان را تحت تاثیر قرار داده است. یکی از زمینه هایی که در حال حاضر شاهد پیشرفت های سریع می باشد ، جراحی ایمپلنت به کمک کامپیوتر است. با پیشرفت نرم افزار و جریان کار دیجیتال ، امکان برنامه ریزی و تولید یک راهنمای جراحی فراهم گردیده و می توان یک پروتز ساخته شده را بلافاصله بعد از مرحله جراحی ، جایگذاری کرد. در حال حاضر این امکان وجود دارد که قبل از جراحی با دقت بالا و با نماهای سه بعدی ، بهترین موقعیت را برای محل ایمپلنت مشخص کرده و در خصوص محل قرار گرفتن و جهت آن ، بر اساس نتیجه نهایی پروتز ، برنامه ریزی نمود. در چنین شرایطی می توان از بروز بسیاری خطاها و عوارض در حین کاشت ایمپلنت جلوگیری نمود.

 

ایمپلنت دیجیتال - دکتر مهران جمالی

 

مزایای ایمپلنت دیجیتال

با مشخص کردن حجم استخوان قبل از جراحی ، می توان ایمپلنت را به شکلی دقیق تر در استخوان موجود ، جایگذاری کرده و در نتیجه نیاز به گرافت ، کاهش پیدا می کند. طراحی و برنامه ریزی کامپیوتری کمک می کند تا ساختارهای آناتومیکی مورد نیاز نباشد.

ملاحظات بالینی

جراحی به کمک کامپیوتر ، فرایند درمان را از چند جهت بهبود می بخشد و با یک آموزش صحیح ، یک تجربه درست ، و یک برنامه ریزی پیش از جراحی ، می توان موقعیت های آناتومیکی پیچیده و شرایطی را که انجام جراحی تهاجمی مورد نیاز می باشد مدیریت نمود.

آمادگی قبل از جراحی ایمپلنت دیجیتال

هر چند در حال حاضر داده های بیشتری موجود می باشد ولی هنوز مقایسه نتایج درمان های گزارش شده به دلیل وجود برخی فاکتورها از قبیل کم بودن پارامترهای قبل از جراحی یا تنوع دستاوردهای درمانی ، دشوار می باشد. به علاوه ، تاثیر برنامه های نرم افزاری کامپیوتری موجود در بازار در خصوص طراحی درمان ایمپلنت دیجیتال ، هنوز به خوبی تعریف نشده است.

امروزه سیستم های متفاوتی در بازار وجود دارند که جراحان را در طول فرایند برنامه ریزی و طراحی و جایگذاری ایمپلنت ها راهنمایی می کنند. در تکنیک اسکن دوبل ، بیمار اسکن می شود تا تصاویر DICOM به دست آید. پس از آن یک اسکن کامپیوتری ثانویه از پروتز گرفته می شود. این دو اسکن نسبت به وضعیت دندان ها در فک بیمار ، بررسی می شوند. تصاویر کامپیوتری به دست آمده ، به تصاویر DICOM تبدیل می شوند و سپس به یک مدل سه بعدی مجازی تغییر شکل می یابند. در این مرحله ، جراح برای تعیین موقعیت ایمپلنت ، برنامه ریزی خواهد کرد. طرح کامل جراحی ارسال می شود و راهنمای جراحی ساخته می شود.

پروسیجر جراحی و جایگذاری ایمپلنت

بیشتر تولید کنندگان ایمپلنت دیجیتال ، ابزار جایگذاری کاملاً هدایت شده ایمپلنت را تولید کرده و برای ان بازار یابی می کنند.

 

ایمپلنت دیجیتال - دکتر مهران جمالی

 

عوارض ایمپلنت دیجیتال

جراحی برای جایگذاری ایمپلنت به شکل هدایت شده شامل کاهش زمان جراحی می باشد ولی زمان برنامه ریزی ، ارزیابی و طرح های درمان را طولانی می کند و جراحی ها باید مبتنی بر پروتکل های جراحی هدایت شده ویژه سیستم که از قبل تهیه شده اند ، بدون کوچک ترین تغییری پیش برود.

خطاهای بالقوه نیز ممکن است در هر مرحله از جریان کار جراحی هدایت شده با کامپیوتر اتفاق بیافتد. تولید کنندگان توصیه می کنند که پروتکل های دریل کردن ویژه ایمپلنت دیجیتال باید به گونه ای باشد که در آن به جزئیات بسیار توجه شده و تمام مراحل در جریان اجرای کار ، کاملاً منطقی بوده و هیچگونه حذفی در مرحله ای از کار اتفاق نیافتاده باشد. این نوع جراحی به تجربه بسیار بالایی در جایگذاری ایمپلنت نیاز دارد و به عنوان اولین گزینه برای دندانپزشکان جوان که آموزش کافی را در خصوص جایگذاری ایمپلنت های هدایت شده دریافت نکرده اند ، پیشنهاد نمی شود. ارتباط بسیار نزدیک این فرایند با پروتکل سیستم ، نکته کلیدی برای پیشگیری از بروز عوارض در این فرایند است.